στεφοκόσμητος

-ον, Μ

ο διακοσμημένος με στέμμα.

[ΕΤΥΜΟΛ. < στέφος «στεφάνη, στέμμα» + -κόσμητος (< κοσμῶ), πρβλ. ευ-κόσμητος].